راستش اين بحث ايراني ها هميشه اينجا هم بوده. من به شخصه زياد ديدم ايراني هايي رو كه هميشه در حال ناليدن بودند ! بهترين علايق دنيويشون هم در اينجا براورده بشه هميشه يه نق و نوقي باز تهش دارند ! بعضي از آدمها هميشه دنبال يه دستاويزي هستند كه بخاطرش غر بزنند. بهترين رستوران هم كه باهاشون بري تهش ميخوان بگند ولي خوب راستش باقالي پلوهايي كه رستوران سر كوچه مامانم اينا ميده تو ايران يه چيز ديگه است ! خلاصه اينكه هميشه يه چيزي بايد وجود داشته باشه براشون ! هميشه دنبال اون يه چيز هستند ! اين ديگه ربطي به ايران بودن و خارج بودنشون هم نداره به نظر من. ايران هم كه برند باز هم ياد خيابون هاي اينجا ميخواد آزارشون بده ! و دلتنگ ازاديهايي ميشند كه اينجا دارند.
من قبول دارم كه شروع يه زندگي در اينجا سخته. آداپته شدن با محيط جديد در اينجا همچين آسون هم نيستش. همه ماها كه اينجا هستيم بايد يه سختي هايي رو پشت سر بزاريم و در حقيقت اين سختي ها بهايي است كه براي داشتن يه زندگي با كيفيت بهتر بايد در ابتدا بپردازيم. ولي بقول دوستان راه برگشت اصلا براي كسي بسته نيستش. هر كسي مرد ميدون نيست يا اگر هم فكر ميكنه زندگي در اينجا به سختي هاش نمي ارزه به راحتي ميتونه برگرده. اما با دوستان موفقم كه اينهمه انرژي منفي دادن به بقيه كه لزوما هم مثل تو قرار نيست فكر كند كار درستي نيستش.
